धरहरा

                    

   

धरहरा,

धरहरा नभएर बरु

बिजुलीको खम्बा भएको भए

फेदैदेखि

फनफनी बेहेरिन्थ्यो होला तार

लम्ब्याइन्थ्यो होला – वेभलेन्थ

पक्कै झुण्डयाइन्थ्यो लोडसेडिङको मखुन्डो

नारायणहिटी संग्रहालयको भितामा ।

धरहरालाई,

धरहरा नभनेर बरु

सुरक्षागार्ड भनेको भए

भिराइन्थ्यो होला देब्रे कम्मरमा खुकुरी

अर्को तिर थ्री नट थ्री

जाँच्थ्यो होला परिचय पत्र

पक्कै जोगिन्थ्यो – यै सहरमा

दिनदहाडै लुटिइएको मान्छेत्व ।

धरहरा,

धरहराको रुपमा नउभ्याई बरु

मानेको भए पिपल

पोखिन्थ्यो होला शितलता

दगुर्थ्यो होला सहरभरि हरियाली

धुपपूजाको वास्ना ओढ्थ्यो होला सहरले

पक्कै भाग्थ्यो – कार्बनडाइअक्साइडको जुलुस

सडकमै छोडेर चुडिँएको चप्पलहरु ।

अझ भर्खर

सुनिएको छ

नवगठित सरकारले

ल्याउदैछ रे –

देशैभरि धरहरा बनाउने योजना

ओहो ! लु चाहिदैन त्यस्तो धरहरा

जहाँ एउटा खाट अट्दैन

कसरी कट्छ रात

बरु खरले छाएको मतान बनाओस्

पातीले बारेको गोठ बनाओस् ।

भो’हेर्नु छैन अब

धरहराको टाउकोमा चढेर

रङ्गीविरङ्गी होर्डिङबोर्डहरु

जसले एउटा भोको पेट भर्न सक्दैन

कसरी बित्छ दिन

बरु आरुको बोटहरु उभ्याओस्

मकैका झ्याङहरु उमारोस् ।

पहिले पहिले -

त्यै धरहरा हेर्न त

सहर आए मान्छेहरु !

धरहरामै चढेर मान्छेहरुले

धीतमरुन्जेल हेरे सहर पनि

त्यै बानी लागेर त हो अचेल

मान्छेहरु मान्छेमाथि नै चढेर

हेर्न खोजिरहेछ -  दुनियाँ ।

धरहरामै चढ्दा चढ्दा

आफ्नो उचाई बिर्सिसकेका छन् मान्छेले

मालिक बन्ने संस्कार दिएर

दास बनाएको छ मान्छेहरुलाई धरहराले

धरहरा,

बरु धरहरा नभएर

लौरो भएको भए

टेकेर त्यै लौरो

जीवनका कैयौं सगरमाथा

आरोहण गर्थे होला मान्छेले

जीवनका सप्तकोशी तर्थे होला सहजै

पक्कै बन्थ्यो – जीवनको अन्तिम क्षणसम्म

साथ दिने एउटा साथी त मान्छेको ।

तर धरहरा

फगत धरहरा मात्र हो यहाँ

इतिहासको एउटा

अमिबा आकृति मात्र हो- धरहरा ।

         राष्ट्रिय कविता महोत्सव इटहरी २०७१ मा दितिय    खोटाङ, 9849079973 , kirateeanil@gmail.com