दिन धुम्म थियो ।
कुहिरोका हुलहरु कछुवाको गतिमा थिए । अफिसमा खासै काम थिएन । फुर्सदमा थिए भन्न
मिल्छ ।
उपेन्द्र दाईको
खोलाको गीत एक छिन पढे । पढ्न रुचाउँछु । विशेष कविताहरु पढ्छु । भर्खरै पढीसकेको
हो अभि सरको साहित्य र आमवृत ।
मल्ल दाईले चिया
ल्याउनु भो । कालो चिया । "सर
नास्ता खान्या होउ" - मल्ल
दाईले सोध्नु भो । खाजा खाने बेला भको थिएन । "अहिले भो दाई" - मैले
फर्काएँ जवाफ । टिभी टेबलको छेउमा चिया राखेर जानुभो दाई । म किताबमै व्यस्त थिए ।
अफिसमा भोल्यूमबेस
इन्टरनेट थियो । ल्यापटप अन गरे । गरे फेसबुक लगईन । अफलाइन बस्छु प्राय र त्यै गरे
। अनलाइनमा बस्नसाथ सय भन्दा बढी साथीहरु देखिन्थे हरियो इन्डिकेटरसँगै । र
आइहाल्थ्यो मेसेज गुटुङटुङ । नबोलु भने ठूलो भो भन्थे । बोल्दा निकै बेर अल्मलिने
। बरु अफलाइनमा ढुक्क ।
कविताको किताब राखे
अर्को टेबलमा जहाँ अरु केही थान कविता र उपन्यासहरु थिए । चियाको सुरुप्पसँगै माउस
चलाउन थाले ।
सोच भो अनलाइन बस्ने
। क्लीक गरे टर्न अफ च्याटमा । १३८ जना साथीहरुले ढोका खोलिरहेका रैछन् । क्यान्डि
क्रसको निम्तो र फोटोमा आउने लाइक को नोटिफिकेशन् त सामान्य हो । सीन गर्यो फेरि त
आइहाल्थ्यो ।
लड्काहरु बढि हुने
अनलाइमा । हुन त लड्कीहरु पनि हुने । तर म खासै बोलाउँदिनथे । कसैलाई बोलाइन मैले
। लड्का लड्की कसैलाई पनि ।
'जय किरात है अनिलजी' - अभिजीले च्याट सुरु गर्नु भो । अभि सुवेदी सर हैन
। अभि राई किरात राई विधार्थी संघको साथी । यो संघमा हामीले सँगै धेरै काम गर्यौं
। खासगरी उपत्यकाको क्याम्पसहरुमा हुने संघको कार्यक्रममा डेकिन्द्र र हामी दुई
सँगै हुन्थ्यौं ।
म यता आएपछि संघ
छोड्नै पर्यो । साथीहरु थपिएका थिए धेरै । र कुराकानी हुन्थ्यो कैलेकाँही ।
आज पनि भयो । सन्चो
बिसन्चो सोधासोध भो । सोध्नुभो उहाँले नै - "के गर्दै हुनुहुन्छ अनिल सर ?"
रोमनमा लेख्थे म ।
प्राय धेरैले रोमनमा नै टाइप गर्दा रैछन् । सजिलो पनि हुने फेरि च्याटमा । रिप्लाई
गरे - "दिन धुम्म छ बाहिर । अलि अलि चिसो बढिरहेको छ । म
त कविता पढ्दै थिए हौ । र कवितै लेख्न पो मन लागिरहेको छ हौ अभिजी ।"
तुरुन्तै जवाफ आयो -"त्यसो भए लेख्नुस् न र पोस्ट गर्नुस् । पढ्ने
हामी छदैछौं ।" "शब्द
आइरा छैन नि त हौ" - मैलै
पठाएँ ।
सीन गरेको इन्डिकेसन्
आयो । रिप्लाई आएन ।
गुगल क्रोमको नयाँ
ट्याबमा अनलाइन खबर डटकम सर्च गरे । निर्वाचनको माहोल थियो देशभरि । निर्वाचन हुन्छ
कि हुदैन ? भन्ने विषयमा राष्ट्रिय अन्तराष्ट्रिय बहस थियो ।
समाचारहरु पनि त्यसैका थिए । हेरे ।
अभिजीको मेसेज आयो - "अनिलजी त्यसो भए प्रेम गर्नुस् । कविता फुरि
हाल्छ रे हौ ।" र अन्तिममा थियो - "हाहाहाहाहा ।"
गम्भिर कुरा आयो । कविता र प्रेम । यो सानो विषय हैन । प्रेममा
परेपछि मान्छेहरु कवि भएका
थुप्रै उदाहरणहरु छन् । भलै त्यो प्रेम सफल होस् वा असफल । सामान्य मानिसलाई कवि
बनाउने केही फ्याक्टर पक्कै हुन्छन् । ती मध्ये प्रेम पनि एउटा हो ।
मैले लेखे - "प्रेम गर्ने हो र ? हुने पो हो त कि कसो ? र मलाई प्रेम भइसकेको हो नि । भोगी पनि सकेको हो
मैले त प्रेमको परिणाम ।" र
अन्तिममा लेखे -
"हाहाहाहा ।"
खासमा म अभिजीले
इन्डिकेट गर्नु भको प्रेममा परिसकेको हो । मेरो निजी सन्दर्भमा त्यो प्रेम चर्किएर
प+र+ए+म भएको कुरा मेरा धेरै साथीहरुलाई थाहा थियो ।
लाग्छ अभिजीलाई पनि था थियो ।
म आफ्नो प्रेम
कथालाई कविता बनाएर सबैलाई गीतको रुपमा सुनाउन चाहान्नथे । अभिजीले यो प्रसगं
निकाल्दा च्वास्स घोचेजस्तो भो मलाई । क्षणभरमै म आफै नर्भस भएँ । किताबको पाना
सरर पल्टेझैं आउन थाल्यो पूराना कुराहरु । र हतपत सम्हालिए म । जोगिए आफै ।
अभिजीले मेसेज
ठेलीसक्नु भको रैछ - "पूराना कुरा छोडि दिउँ अनिलजी । भन्नुस् त कस्तो
कविता लेख्ने हो तपाई ?"
झट्कारे टाउकोलाई एक
पटक । चियालाई फेरि सुरुप्प पारे । उठेँ । तनक्क तन्काएँ जीउलाई ।
छोटोमा लेखे - "क्रान्तिकारी ।"
मैले त झ्वाट्ट
लेखेको हो । कल्पना नगरेको जवाफ आयो उताबाट - "ए ! लु सजिलो भो । वैध बा को पार्टीमा लाग्नुस् ।"
वास्तवमा गाँठीको
जवाफ थियो त्यो । भर्खरै मात्र एमाओवादीबाट अलि क्रान्तिकारी विचार राख्ने हुँ
भनेर वैध बा छुट्टिएको थियो । संविधान सभाको निर्वाचनमा सहभागी नहुने, सशक्त ढगंले निर्वाचन बहिष्कार गर्ने भन्दै
आन्दोलनका कार्यक्रमहरु सार्वजानिक गरेका थिए ।
मैले जवाफमा फर्काए - "हाहाहा । अभिजी पनि मजाक गर्नु हुन्छ है ।"
उताबाट आयो - "हाहाहाहा
। हल्का रमाइलो अनिलजी ।"
म फ्रेस भएँ । यो अन्तिम
कुरा घतलाग्दो थियो । अभिजी सँग प्राय यस्तै कुराहरु हुन्छ । कैलेकाँही राजनितीक, कैलेकाहीँ सामाजिक, कैले संस्थागत त कैले विशुद् व्यक्तिगत कुराहरु
हुन्छ । कामको पनि कैले कुरा हुन्छ । कैलेकाहिँ त बिहेको कुरा पनि हुन्छ । आपसमा "तपाईको बिहे गर्ने बेला भो है" भन्ने
संवाद पनि दोहोरिरहन्छ ।
घडि हेरे मोबाइलमा ।
३ बजिसकेको रैछ । कुराकानी पनि सकियो । अरु
पनि थिए अनलाइनमा त । बेवास्तामा लग आउट गरे फेसबुक । सट डाउन गरे ल्यापटप । चियाको
अन्तिम घुट्को ताने । अलि चिसो भइसकेको रैछ ।
र खोले कापी । कविता
जो लेख्नु थियो ।
